«Επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής»: Οι έφηβοι τρολάρουν «Φραπέ», εξεταστική και ΟΠΕΚΕΠΕ

«Καλησπέρα σας. Πώς θα θέλατε το φραπεδάκι σας;
Επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής.
Εεεε…
«Η ΣΙΩΠΗ» σύντομα στους κινηματογράφους.»

Ψεύτικα Ε9, μαϊμού επιδοτήσεις και φαγοπότι εκατομμυρίων ευρώ, συλλήψεις, Ευρωπαϊκοί εισαγγελείς, μαρτυρίες και εντάσεις στην Προανακρατική Επιτροπή στη Βουλή μετά τις αποκαλύψεις που αφορούν στη λειτουργία του Οργανισμού Πληρωμών & Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού & Εγγυήσεων.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ  θυμώνει μια κοινωνία που παρακολουθεί τις εξελίξεις από τα μέσα ενημέρωσης, την ίδια ώρα όμως προβληματίζει και γίνεται trend στα social media, μέσα από το βλέμμα των παιδιών. Βιντεάκια για «φραπέδες» και νέες «ταινίες» στις κινηματογραφικές αίθουσες, τρολάρουν την πραγματικότητα που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες.

Και μπορεί σε μια πρώτη ανάγνωση, όταν τα παρακολουθείς να σχηματίζεται αυθόρμητα ένα μειδίαμα στα χείλη, σε καμία περίπτωση όμως η προσέγγιση δεν πρέπει να είναι απλοϊκή, εξηγεί μέσω του Flash.gr η κυρία Αλεξάνδρα Καπάττου, ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος – συγγραφέας, καθώς τα παιδιά βλέπουν, καταγράφουν και επηρεάζονται… Άλλωστε το έχει πει πολύ εύστοχα και ο αείμνηστος τραγουδοποιός μας, Διονύσης Σαββόπουλος. Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν όλα…

«Όλη αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με αυτά τα βιντεάκια που τρεντάρουν στο διαδίκτυο, είναι μία μορφή γελοιοποίησης ουσιαστικά των καταστάσεων αυτών. Δείχνει την απογοήτευση που έχουν οι νέοι μας για όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν πρέπει να το προσεγγίσουμε απλοϊκά. Το αντίθετο θα έλεγα.  Γιατί έχει δοθεί τόσο μεγάλη και υπέρμετρη σημασία στην παράνομη χρηματοδότηση και στο γεγονός ότι τα άτομα τα οποία χωρίς να δικαιούνται χρήματα, μπήκαν σε μία διαδικασία εύκολου πλουτισμού, που ασφαλώς μέσα σε ένα σύστημα το οποίο είναι διάτρητο και διάχυτη η απαξία και των θεσμών και της δικαιοσύνης αλλά και των ορίων, αυτό εντυπωσιάζει τα παιδιά και τους βγάζει ποικίλα συναισθήματα. 

Όλ’ αυτά συνδέονται επί της ουσίας με ένα ανεπαρκές, ακόμη και αρνητικό αξιακό σύστημα, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και εκλαμβάνεται από τους νέους με διάφορους τρόπους και πιθανά να τους δημιουργήσει σκέψεις ποικίλες και θυμό για την εξουσία και για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα. Για εμένα, το πιο σοβαρό ερώτημα είναι μέσα από αυτά τα περιστατικά πώς προβάλλονται οι αξίες στους νέους μας. Σε μία εποχή που έχει αυξηθεί πάρα πολύ η βία και η παραβατικότητα των νέων. Η βία των νέων άλλωστε, τι είναι; Είναι μία απόγνωση, μία απελπισία την οποία εκφράζουν μέσα από το θυμό και την αμφισβήτηση της εξουσίας. Θυμώνω και κάνω αυτά που κάνω, για να δείξω ότι είμαι εγώ εδώ. Σε ένα σύστημα όμως κι αυτό είναι το βασικό, το οποίο δεν βοηθάει τα παιδιά να νιώσουν ασφάλεια και με όλα αυτά που γίνονται τα παιδιά νιώθουν γενικώς παραγκωνισμένα. Αισθάνονται ότι παραβλέπονται επί της ουσίας οι ανάγκες τους και νιώθουν μια τεράστια αδικία.» 

«Επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής»- Οι κανόνες του νέου «παιχνιδιού» που μοιράζονται τα παιδιά στο διαδίκτυο

«Ώρα να τελειώνουμε. Με αυτήν την κάρτα επικαλούμαι το δικαίωμα της σιωπής. Σου αφαιρώ κάθε λέξη, στο τέλος του γύρου μένεις μόνο με τη σιωπή σου!» λέει ο χαρακτήρας που μοιράζονται οι έφηβοι μέσα από το Tik Tok, σαν μια ηγετική μορφή παιχνιδιού, που αποφασίζει και θέτει τους κανόνες. Κανόνες όμως, που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες, που οι γονείς προσπαθούν να εμφυσήσουν στα παιδιά τους, τονίζει η κυρία Καππάτου…

«Όλη αυτή η ψευτοεπιτυχία, γιατί πολλοί από αυτούς που βλέπουμε στις οθόνες μας κυκλοφορούσαν με πολυτελή οχήματα κι όλα αυτά που αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες, προέβαλαν έναν εύκολο πλουτισμό. Προσέξτε το αυτό, ο οποίος πλουτισμός φαινόταν ότι είναι εφικτός μέσα από αμφιλεγόμενες πρακτικές που δεν χαρακτηρίζονται από μία διαφάνεια. Αυτό λοιπόν, περνάει στα παιδιά το μήνυμα ότι δεν αξίζει, ποια προσπάθεια; Εμείς θέλουμε να τα βάλουμε στην αξία της προσπάθειας και τους περνάει το αντίθετο μήνυμα. Ποια προσπάθεια, αφού είναι εύκολο οι άνθρωποι άμα εφαρμόζουν μερικά τρικ και βρίσκουν και τους κατάλληλους ανθρώπους, να περνάνε «ζάχαρη».

Αυτό είναι το μήνυμα κι επίσης το πιο βασικό από όλα είναι πως εμείς λέμε στα παιδιά και στους εφήβους μας να προσέχουν διότι υπάρχει η τιμωρία, υπάρχει η συνέπεια της πράξης μας, εδώ όμως, αυτή τη στιγμή ποια τιμωρία υπάρχει; Άρα φαίνεται ότι όλες αυτές οι πρακτικές μπορούν να εκληφθούν από τους νέους μας, ως ένας τρόπος δόκιμος ο οποίος ξεπερνά ουσιαστικά τη δικαιοσύνη, τους νόμους, τους κανόνες της πολιτείας. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό κι έχει ως συνέπεια τα παιδιά να νιώθουν ότι ταλανίζεται η οποιαδήποτε ισορροπία έχουν , ακόμη και αυτά τα οποία προέρχονται από οικογένειες οι οποίες είναι δομημένες.» 

«Η φραπεδιά» και «Η σιωπή» σύντομα στους κινηματογράφους!

Η δημιουργικότητα, η αντίδραση και η συνεργασία με το ΑΙ, δεν σταματά εδώ. Όσο σκρολάρεις, βρίσκεις στις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες ακόμη και «trailer» από παιδικές ταινίες που κυκλοφορούν σύντομα στη γειτονιά σου. «Η σιωπή» και «Η Φραπεδιά βγάζει τη γλώσσα στους θεσμούς, στη δικαιοσύνη, στην κοινωνία κι όταν έρχονται οι ερωτήσεις, ο πρωταγωνιστής επικαλείται το δικαίωμα της σιωπής. Ξανά και ξανά…

Και κάπου εδώ έρχεται η αναγκαία παρέμβαση των γονέων. Για να εξηγήσουμε στα παιδιά τις παθογένειες και τη σημασία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας που κρατούν σε ισορροπία τη λειτουργία μιας κοινωνίας, μας λέει η γνωστή ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου…

«Η παθογένεια η οποία αποκαλύπτεται είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι το οποίο δεν μπορεί ένας γονιός αυτό να το δικαιολογήσει, αυτή είναι η αλήθεια. Εμείς λέμε στα παιδιά μας ότι είμαστε όλοι ίσοι, αλλά δεν είμαστε όλοι ίσοι. Κάποιοι ξεφεύγουν. Τους λέμε ότι τα παιδιά πρέπει να προσπαθούν, αλλά από την άλλη πλευρά τους περνάμε το αντίθετο μήνυμα. Ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια και να είσαι λίγο απατεωνίσκος. Τους μιλάμε για την αξιοκρατία και για το γεγονός ότι η προσπάθεια είναι αυτή η οποία θα μας βοηθήσει, αλλά τελικά αν έχεις κάποιο γνωστό που ξέρει κάποια κόλπα για να μπορέσεις να πάρεις επιδοτήσεις, την ξεπερνάς την αξιοκρατία. Αυτή είναι η αλήθεια.

Όλ’ αυτά λοιπόν τους δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα και θυμό. Ακόμα και αυτό περί της δημοκρατίας, περί των αξιών, πάλι κι αυτά τα θέματα για τα οποία κάνουμε ολόκληρη κουβέντα για να τα κάνουμε υπεύθυνους και ενημερωμένους πολίτες, χωράει πάρα πολλά ερωτηματικά. Τα παιδιά μας, μας τα τρίβουν στην πραγματικότητα στη μούρη. Συγγνώμη για την έκφραση που χρησιμοποιώ. Άρα εμείς οι γονείς έχουμε πάρα πολύ σοβαρή δουλειά να κάνουμε μέσα στο σπίτι μας. Όχι μόνο τώρα αλλά και γενικότερα με αφορμή αυτά τα θλιβερά πράγματα τα οποία έχουν αποκαλυφθεί για μια υπόθεση η οποία είναι τόσο σοβαρή και σείει τα θεμέλια της κοινωνίας, με το αίσθημα αυτό το φοβερό της αδικίας και το γενικό θυμό μέσα σε μια χώρα η οποία διακατέχεται από μεγάλη κρίση.»

Αυτό που χρειάζεται, όχι μόνο στην παρούσα φάση αλλά και γενικότερα, συμπληρώνει η κυρία Καππάτου, είναι η συγκράτηση από την πλευρά των γονέων. Η κουβέντα με τους εφήβους, ακόμη και γι αυτό το τεράστιο σκάνδαλο. Χρειάζεται να ακούσουμε τις απόψεις των παιδιών και όχι να κάνουμε το δικό μας «κήρυγμα». Γιατί αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι να αφουγκραστούμε τις απορίες τους, τους προβληματισμούς τους κι αν χρειαστεί να εξηγήσουμε κάποιες λεπτομέρειες, αλλά κυρίως να ξεκαθαρίσουμε ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Ότι τα παιδιά δεν είναι έρμαια μιας κατάστασης, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Πρέπει δηλαδή με τη σειρά μας να περάσουμε το μήνυμα της σταθερότητας, όπου η αδικία, η παρατυπία ή η παρανομία -όλα αυτά που αποκαλύπτονται- στο τέλος τιμωρούνται.